Het Abraham akkoord is al sinds 2020 door Trump officieel ingevoerd maar het is nu weer relevant geworden omdat ook een populaire YouTube spreker Jordan Peterson het akkoord heeft gepromoot in een onlangs geüploade YouTube video. Jordan Peterson is een Canadese psycholoog die snel populair werd in Canada omdat hij zich verzette tegen een wet die ingevoerd ging worden waarbij men verplicht werd gesteld om de gender-neutrale voornamen te gebruiken. In zijn optiek ging dat in tegen de vrijheid van meningsuiting. Hij werd tevens populair omdat hij veel sprak en schreef over hoe je je leven kan inrichten en een voldaan leven kon leiden. Waarbij het vrijwillig oppakken van je verantwoordelijkheden, als de sleutel gezien moet worden voor een voldaan leven en dat je vrijwillig de uitdagingen en tegenslagen van het leven moest opdragen. De invalshoek waarmee hij dit beargumenteerde was vrij uniek, met Carl Jungs ideeën koppelde hij dit standpunt aan oude mythes en Bijbelse verhalen. Hier heeft hij ook een boek over geschreven; ’12 rules for life’, wat wereldwijd miljoenen keren is verkocht. Peterson is dus een invloedrijke persoon ook bij veel moslims aangezien hij ook podcasts heeft gehouden met islamitische sprekers zoals Hamza Yusuf en Mohammed Hijab waarmee hij de aandacht van het islamitisch publiek heeft weten te trekken.
Het Abraham akkoord is een verdrag dat getekend is door de Zionistische bezettingsstaat en bepaalde Islamitische landen. In het verdrag wordt vrede en acceptatie tussen alle Abrahamistische geloven nagestreefd op basis van dat Joden, Christenen en Moslims in dezelfde God geloven. Het volledige akkoord is ook gepubliceerd op de website van de Amerikaanse overheid. Een van de voornaamste punten uit het plan is de erkenning van ‘Israël’ als staat door de getekende landen en dat zij samen zullen streven om een interreligieus dialoog tot stand te brengen.
De interreligieus dialoog is een concept waarbij de vertegenwoordigers van de drie wereldreligies bij elkaar komen en in ieder geval een aantal gemeenschappelijke kenmerken accepteren van elkaars religie om zo het gesprek voort te zetten over bepaalde politieke of intellectuele punten. Regelmatig worden dit soort dialogen op internationaal niveau gehouden. In feite wordt vrijwel altijd bij de interreligieuze dialogen erkent, ook door de deelnemer van moslimzijde, dat democratie, vrijheid, en gelijkheid voorop staan. Vaak wordt ook de erkenning van trouwen met het ander geslacht erbij gehaald, de verwerping of afkeuring van zogenaamde islamitisch extremisme wordt ook regelmatig in de dialoog verworpen.
Het moge duidelijk zijn dat deze manier van debatteren of gesprekken aangaan absoluut tegen Islam ingaat. Er kan geen debat of gesprek plaatsvinden waarbij wij cruciale islamitische standpunten worden verborgen of zelfs verworpen. Als de Koran spreekt over de uitnodiging om te discussiëren tussen joden en moslims bijvoorbeeld, dan wordt er gesproken over het gezamenlijk standpunt dat er geen God is behalve Allah en dat we geen deelgenoten toekennen aan Allah. De voorwaarden voor het komen tot een gezamenlijk debat wordt dus direct beperkt tot wat Islam toestaat. In de huidige dialogen is dat niet het geval. Er zit hier vrijwel altijd wat meer achter. Interreligieuze dialogen is een van de stijlen die de Amerikaanse denktanks hebben bedacht om in te zetten tegen de Moslims en hun islamitische identiteit. Op het moment dat de moslim stapsgewijs een deel van zijn islamitische standpunten opgeeft, raakt hij vanzelf zijn gehele identiteit kwijt en is daarmee uiteindelijk onherkenbaar geworden. Men moet dus oppassen met dit soort oproepen van figuren als Jordan Peterson en dit soort vredesverdragen. Aangezien het politieke standpunt achter de oproep indruist tegen het Islamitisch standpunt dat de Oemma zich nooit zal onderwerpen aan de bezetter van haar landen.
Een ander punt dat in dit Abraham akkoord wordt besproken, is de vrede tussen ‘Israël’ en de moslimlanden. Onder de tafel heeft ‘Israël’ allang goede relaties met moslimlanden, zij zou namelijk nooit kunnen bestaan zonder haar buurlanden. Nu is het slechts officieel en publiekelijk gemaakt. De totstandkoming van de Zionistische bezettingsstaat en diens aanwezigheid midden in het hart van de Islamitische wereld is een politieke en strategische ramp voor de gehele Oemma. De kwestie van Palestina is niet een kwestie van Palestijnen of van de Arabieren. Het is geen lokale of nationalistische kwestie. Men zal geen oplossing vinden vanuit nationalisme, zelfs als er een twee-staten oplossing gerealiseerd wordt. De Zionisten hebben nu twee jaar na het akkoord ontelbare misdaden begaan die zelfs internationaal nieuws haalden. Denk daarbij aan de dood op de Christelijke journaliste in Palestina die verslag deed in haar media-uniform. Doodgeschoten op klaarlichte dag. Het is allang bekend dat ‘Israël’ uit is op de volledige annexatie van Palestina. Dit is het enige wat zij voor ogen hebben ongeacht welk akkoord ze ook tekenen. Uit meerder humanitaire rapporten blijkt dat de Zionistische bezettingsstaat illegaal handelt in verschillende gebieden en daarbuiten. Verder blijkt ook dat islamitische inwoners in ‘Israël ’ook structureel worden gediscrimineerd. Internationale rechten worden door ‘Israël’ zelf constant geschonden.
Verder is het internationale recht niets anders dan een overeenkomst tussen westerse landen die gemeenschappelijke punten hebben neergezet. Voornamelijk democratische punten en seculiere punten. Er is niks universeels aan die rechten want alle andere landen zijn niet hierin meegenomen in de totstandkoming van dit type recht noch andere ideologieën of culturen. Die rechten zijn ook niet de oplossing, sterker nog, dit Abraham akkoord is geheel in lijn met de internationale rechtsorde gemaakt, en twee jaar na datum is er nog steeds niks veranderd aan de toestand van de moslims in Palestina.
Tot slot men moet niet neigen naar bekendheden en zich laten verleiden door de manier waarop zij spreken. Jordan Peterson is een uitgesproken voorstander van het kapitalisme. Hij vertegenwoordigt een bepaald basisidee dat indruist tegen Islam. Natuurlijkerwijs, zal ook diens vertakkende ideeën ook tegen islam indruisen al zou men op bepaalde vlakken een schijn van overeenkomsten tegenkomen met Islam. De kritische blik op zijn boodschap vereist van de moslim dat hij het zogeheten politiek bewustzijn van Islam toe-eigent. Hiermee wordt bedoeld dat de moslim zijn politieke wereldvisie puur op basis van Islam laat leiden en zich niet laat verleiden tot andere ideeën die in de eerste instantie aannemelijk kunnen lijken.
