Het is voor de bewuste moslim onvermijdelijk te concluderen dat de situatie in de wereld tegenwoordig onhoudbaar is geworden. De decennialange ellende die de moslims hebben meegemaakt in de moslimwereld onder het kolonialisme en het post-kolonialistische tijdperk zet zich onverminderd door. Denk hierbij aan de oorlogen in Irak en Afghanistan, de huidige situatie in Jemen en Syrië en natuurlijk niet te vergeten het lijden van de moslims in Afrika en Azië.
De huidige situatie schreeuwt dus om verandering middels de hervestiging van de Khilafah volgens de Profetische methode. Het is immers enkel middels de Khilafah dat de Oemma wederom beschermd kan worden en die tevens haar belangen intern en extern behartigt.
Het streven naar de hervestiging van de Khilafah in de moslimlanden is het middel dat uiteindelijk zal leiden naar de hervatting van de islamitische manier van leven. Dit doel is van politieke aard. Omdat het doel van politieke aard is, kan het doel niet individueel bereikt worden. Dit komt omdat het doel verbonden is met de verandering van de samenleving als geheel en dit kan alleen in collectief verband gebeuren. Met andere woorden, het is enkel en alleen mogelijk om de samenleving te veranderen middels een groep en die groep moet politiek van aard zijn aangezien dit doel ook politiek van aard is.
De politieke partij die zich bezighoudt met de terugkeer van de islamitische manier van leven heeft een aantal zaken nodig om de verplichting van de hervestiging van de Khilafah te realiseren. In de islamitische fiqh geldt er namelijk de stelregel: “Hetgeen noodzakelijk is om een verplichting na te komen, is op zichzelf verplicht”. Een islamitische politieke partij kan bijvoorbeeld niet zonder een structuur van ideeën waaraan de leden zich zullen binden. De islamitische politieke partij zal bovendien zonder een helder basisidee en methode constant verwikkeld raken in interne discussie over welke islamitische meningen gevolgd zou moeten worden.
Een partijstructuur bestaat dus uit een idee en een methode waaraan de leden zich kunnen binden en aan kunnen refereren. De structuur voorkomt niet alleen dat de partij intern bezwijkt maar ook dat zij niet extern afwijkt van haar doel. Hierbij kan gedacht worden aan middelen die Islam niet toestaan of aanpassingen aan de methode ter verandering die niet uit de islamitische bronnen zijn genomen.
Als deze structurele benadering van het vastleggen van het fundament van een politieke partij niet zou hebben plaatsgevonden, zou de Oemma continu overtuigd worden door bewegingen en partijen die geen effect of impact hebben op de fundamentele verandering waar de Oemma naar snakt. Dit zou funest zijn voor de energie en motivatie die sluimert binnen de Oemma en het zou het politieke werk lastiger maken omdat de bewegingen al eerder mislukte pogingen hebben gedaan. Dit bewustzijn is van cruciaal belang als de bewuste moslim zich zal afvragen: welke partij zal mijn islamitische belangen in de samenleving behartigen?
