Velen kunnen zich de onheilspellende scène herinneren van president Donald Trump in 2017 in Saoedi-Arabië, waar hij samen met Saudische koning Salman bin Abdulaziz en de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi zijn handen op een gloeiende aardbol legde. De basis van de strategie van de VS in het Midden-Oosten werd versterkt en de Verklaring van Riyad werd ondertekend “om vrede en veiligheid in de regio en de wereld te brengen”, zoals zij het uitdrukten. Maar in werkelijkheid was het alleen maar om de Amerikaanse hegemonie te versterken en hun belangen in de regio veilig te stellen: politiek, militair en economisch. De verklaring is vooral gebaseerd op de samenwerking met de VS (strategische alliantie voor het Midden-Oosten) tegen de “gemeenschappelijke vijand” Iran en haar nucleaire ambities en regionale invloed, en erkenning en volledige acceptatie van “Israël” door de Arabische- en moslimlanden.
De belangrijkste reden voor dit Amerikaanse façadebeleid is echter niet de nucleaire ambitie van Iran, omdat Trump zich eenzijdig terugtrok uit een effectieve nucleaire deal met Iran, die in juli 2015 werd bereikt tussen de VS, Iran, het Verenigd Koninkrijk, Rusland, Frankrijk, China, Duitsland en de EU (The Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA)). Toch proberen de VS de invloed van Iran in de regio te verminderen nadat de VS er gebruik van had gemaakt.
De VS gebruiken ook Iran als een vogelverschrikker voor de regio door het Sunni-Shi’i-conflict te voeden en zo een Amerikaans-Arabische coalitie te vormen door een gemeenschappelijke vijand voor de Arabische staten en “Israël” te presenteren. Op die manier willen de VS een coalitie vormen met de zionistische entiteit tegen Iran. Door het corrupte narratief “De vijand van mijn vijand is mijn vriend” te promoten, streeft het naar erkenning, acceptatie en samenwerking van de bezetter “Israël” in de regio door nauwere samenwerking op verschillende fronten tot stand te brengen, zoals militaire en economische partnerschappen.
In 2018 ontmoette minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo in New York de ministers van Buitenlandse Zaken van Bahrein, Egypte, Jordanië, Koeweit, Oman, Qatar, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten om dit project te bevorderen. Ook in 2019 organiseerde de VS een conferentie in Warschau/Polen als vervolg op dit project met dezelfde Arabische landen.
Het verraad van de VAE (Verenigde Arabische Emiraten) om haar banden met “Israël” in 2020 volledig te “normaliseren” kwam dus niet als een verrassing. Bovendien was er een aanzienlijke toename waarneembaar van de informele interacties tussen de twee en een verhoogde onofficiële samenwerking op basis van hun gezamenlijke verzet tegen het Iraanse nucleaire programma en de regionale invloed. Helaas is het voorbeeld van de VAE min of meer van toepassing op alle andere Arabische- en moslimlanden.
Al hebben de verraderlijke leiders in de moslimlanden duidelijk hun ware gezicht en hun loyaliteit aan de vijanden van de islam laten zien, lijkt De oemmah verlamd en niet in staat om het tegen te gaan. Dit komt omdat een bepaald narratief opzettelijk wordt gepromoot om het volk te misleiden.
Bijvoorbeeld: Iran is een bedreiging voor de soennitische praktijk van de Islam in de regio. Om de soennitische islam te beschermen, moet er dus gevochten worden tegen de sjiieten en Iran. Iran is de vijand, volgens de logica van “de vijand van mijn vijand is mijn vriend” is het werken met de VS en “Israël” om de vijand te verslaan (Iran) toegestaan. De afspraak die de VAE met “Israël” heeft gemaakt is dat deze laatste ermee instemt de annexatie van gebieden op de bezette Westelijke Jordaanoever op te schorten. De deal is dus in het voordeel van de Islam en de oemmah, als een noodzakelijke politieke manoeuvre om bij te dragen aan de oplossing van het “Israëlisch”-Palestijnse conflict.
Maar in werkelijkheid werd de soennitische praktijk niet eens toegepast. In plaats daarvan worden de westerse kapitalistische ideeën volledig uitgevoerd. Dus, de grootste bedreiging voor het Soennisme is niet Shi’ism maar het kapitalisme. De grootste vijand in de regio en daarbuiten zijn ongetwijfeld de VS en hun westerse bondgenoten, Iran is slechts een agent van de VS. Dus hoe kan de marionet een grotere bedreiging veroorzaken dan zijn meester? Door de relatie met een bezetter van het Heilige Land te “normaliseren”, geeft de VAE legitimiteit aan een illegale moorddadige staat. Daarnaast wordt in de Islam het concept “De vijand van mijn vijand is mijn vriend” afgewezen, de vijand is duidelijk en de vriend is duidelijk. Hoogstens kan de vijand van mijn vijand een staat zijn waarmee een verdrag is, niet een vriend. Ook verwerpt de Islam om een bondgenoot te bestrijden onder de vlag van koefr. En door in te stemmen met een zogenaamde opschorting van de annexatie van delen van de Westelijke Jordaanoever wordt de bezetter “Israël” erkend als staat. Het is alsof je een deal maakt met een dief die 1000 goudstukken van je heeft gestolen, en hij stemt ermee in om niet meer te stelen, zodat hij de 1000 munten kan houden. Voorlopig tenminste. Premier Benjamin Netanyahu zei dat hij alleen akkoord ging met een “uitstel”. Is er nog iets over om zo’n daad te verdedigen?
En het geval van Erdogan die de normalisering tussen de VAE en “Israël” bekritiseerd is nog zieliger. Want Turkije erkent niet alleen de illegale zionistische entiteit, Turkije heeft ook sterke diplomatieke, militaire en economische banden met “Israël” en bovendien met de grootste vijand van de islam, de VS.
Het is niet zo dat de narratieven van de koeffar sterk zijn, ze zijn zeker vals en zwak. Maar wat ze sterk doet lijken is het gebrek aan begrip en vertrouwen in de Islam als een allesomvattende en bekwame ideologie voor de hele mensheid door de oemmah. Wanneer de oemmah alleen met de Islam kijkt naar de problemen waar we vandaag de dag mee te maken hebben, kunnen we weer sterk zijn zoals we altijd al waren. Anders worden we voortdurend misleid en vernederd, steeds weer opnieuw.
Okay Pala
Media vertegenwoordiger Hizb ut Tahrir Nederland
