Het oprichten van een politieke partij is geen vreemd verschijnsel voor vrijwel iedere beschaving. Vanuit historisch oogpunt hebben er in het verleden vele individuen geprobeerd een politieke partij op te richten met verschillende mate van succes. Dit artikel tracht te analyseren hoe er vanuit een islamitisch raamwerk een politieke partij opgericht kan worden. Voordat er geconcludeerd kan worden wat een islamitische politieke partij is, dienen we eerst te analyseren waarom men überhaupt continu probeert politieke organisaties en partijen op te richten?
Wanneer we kijken naar de gedragingen van de mens dan zien we dat het vanzelfsprekend is dat de mens na het veiligstellen van zijn basale behoeften verder gaat kijken naar zijn omgeving. Hij stelt zich dan de vraag af hoe kan ik mijn omgeving kan vormen of verbeteren ten opzichte van de huidige situatie?
De mens is namelijk altijd in beweging en er is altijd ruimte voor verbetering. Sterker nog, progressie is in sommige opzichten zelfs vereist om de samenleving te kunnen laten functioneren. Denk bijvoorbeeld aan technologie. De komst van nieuwe technologie brengt nieuwe uitdagingen met zich mee om de samenleving te ordenen. Zo zijn er nieuwe regels nodig m.b.t. het internet noodzakelijk over wat verboden is en wat niet.
De mens heeft dus natuurlijkerwijs de wens om om voor zichzelf en de toekomstige generaties een betere situatie te creeeren. Hier komt het aspect van politiek in het spel want politiek kan op eindeloze manieren beschreven worden. De meest gebruikte en dekkende definitie is de behartiging van de belangen van de mens intern en extern. De reden waarom de autoriteit en het gezag niet in de definitie zijn opgenomen is omdat autoriteiten niet alleen en niet altijd de belangen van de mens behartigen. Dictatoriale regimes voeren vrijwel altijd gezag uit met dwang. Soms niet eens vanwege interne landelijke belangen maar op instructies van internationale belangen van grootmachten. De term politiek blijkt dus praktisch gezien niet exclusief voor de autoriteit.
Vanuit islam wordt belangenbehartiging als zijnde politiek ook onderbouwd vanwege de uitspraak van de Profeet (saw). De Profeet (saw) heeft gezegd:
“ كَانَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ تَسُوسُهُمُ الأَنْبِيَاءُ، كُلَّمَا هَلَكَ نَبِيٌّ خَلَفَهُ نَبِيٌّ، وَإِنَّهُ لاَ نَبِيَّ بَعْدِي، وَسَيَكُونُ خُلَفَاءُ فَيَكْثُرُونَ
“De nakomelingen van Israël werden behartigd (tasusoehoem) door de profeten. Iedere keer dat een profeet overleed volgde een nieuwe profeet maar er is geen profeet na mij. Maar er zullen velen Khulafah (mv. Khaliefa) zijn.” (Sahieh Bukhari)
Siyasa, het Arabische woord voor politiek, betekent in deze context dus belangenbehartiging op collectief niveau. Want de Profeet (saw) linkt de behartiging van de belangen van Bani Israël aan de leiders en dat waren de voorgaande Profeten. De belangen van de Oemma van tegenwoordig worden vervolgens behartigd door de Khaliefa en daarom wordt in deze context gesproken over belangenbehartiging op maatschappelijk niveau.
Belangenbehartiging gebeurt dagelijks ook in andere lagen van de samenleving. Denk maar aan de ouder die voor zijn kind naar een ouderavond gaat. Of de ondernemer die naar een bijeenkomst gaat om nieuwe regels omtrent het Corona virus te bespreken. Er zijn dus talloze uitingen van belangenbehartiging aanwezig in de samenleving. Maar niet allen vallen daardoor direct onder de term politiek omdat dit niet altijd gaat om behartiging van belangen op maatschappelijk niveau.
Nu de term politiek duidelijk is, dient vervolgens gekeken te worden op welke manier wordt er vanuit Islam vormgegeven aan het bedrijven van politiek? Is dit een individuele handeling zoals het verrichten van het vasten of is dit eerder een collectieve handeling die in groepsverband dient plaats te vinden? In de Koran zegt Allah (swt) :
وَلۡتَكُن مِّنكُمۡ أُمَّةٞ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلۡخَيۡرِ وَيَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
“Laat er uit jullie een groep mensen opstaan die tot goedheid aanspoort en tot rechtvaardigheid maant en het verwerpelijke verbiedt. En dat zijn degenen die zullen slagen.” (Zie VBK: Soerat Ali ‘ Imran 3, vers 104)
Hier heeft Allah (swt) ons dus verplicht om in collectieve vorm een groep te vormen die het goede aanwijst en het slechte afwijst. Het goede is Islam en het slechte is alles wat Islam verbiedt en verwerpt. De basis van een groep dient dus te allen tijde Islam te zijn. De maatstaf voor de visie van de groep, het doel van de groep en de methode van de groep dienen vervolgens ook vanuit Islamitische bronnen genomen te worden.
Dat houdt ook in dat de prioriteit van de groep in haar werk ook bepaald dient te worden door Islam. Er zijn tegenwoordig enorm veel problemen waar de Oemma helaas mee te kampen heeft. Armoede, onderdrukking, oorlogen en misdaden tegen de Moslims is dagelijks gaande in de Moslimlanden. In het geval waarbij er vele verplichtingen zijn die vervult dienen te worden moet de Islamitische tekst bepalen wat de prioriteit heeft. Na het overlijden van de Profeet (saw) werd door de senioren sahaba eerst een bijeenkomst gehouden om de volgende Khaliefa te kiezen en pas vervolgens nadat Aboe Bakr (ra) werd gekozen, werd de begrafenis van de Profeet (saw) gehouden. Er was geen enkele metgezel die tegen de gang van zaken protesteerden, niet eens Ali (ra). Dit laat zien dat er een consensus is van de metgezellen (Idjma’a) dat het kiezen van de nieuwe Khaliefa de grootste prioriteit was en vervolgens kwam de begrafenis van de Beste Mens die ooit deze planeet heeft bewandeld.
Kortom, het stichten van een Islamitische politieke partij kan niet plaatsvinden los van de realiteit waarin de politieke partij wordt gesticht. De situatie waarin een politieke partij gesticht wordt heeft invloed op het doel, het idee en de methode van die de partij zal adopteren. Op dit moment is er geen Islamitische Khilafah staat in de Moslimlanden is. En er is geen grotere belangenbehartiging voor de Oemma dan diens leider die met Islam dient te regeren. Verder is er geen enkele organisatie die publieke overheidstaken effectief en efficiënt kan overnemen op de lange termijn. De zorg, onderwijs, transport en infrastructuur zijn slechts een kleine greep van de problemen die alleen een staat kan oplossen. Dat kan niet individueel door organisaties worden gedaan. Net zo zeer dat de bescherming van de Moslims tegen buitenlandse militaire agressie en onderdrukking niet kan worden verweerd behalve met een Islamitische Khilafah Staat die met Islam regeert in de Moslimlanden.
