Dit jaar vond de EuroPride plaats in Amsterdam, met als thema ‘Join our freedom!’ De EuroPride bestaat o.a. uit de Roze Zaterdag en de Canal Pride. Dit jaar was volgens Ludovic-Mohamed Zahed een unicum: “Het wordt een belangrijke dag. Het is de eerste keer dat zoveel religieuze LGBT-leiders samenkomen.” Ludovic-Mohamed Zahed die ook wel de roze imam wordt genoemd, baarde enkele jaren geleden opzien toen hij de eerste homovriendelijke moskee opende in Parijs. Hij reist stad en land af om homoseksualiteit bespreekbaar te maken. Nu is de vraag: hoe kan het zo zijn dat het de laatste dagen vooral gaat om acceptatie van homoseksualiteit in de moslimgemeenschap? Ludovic-Mohamed Zahed krijgt namelijk niet zomaar podium. Waar het werkelijk om te doen is, is het normaliseren van homoseksualiteit in de samenleving en specifiek binnen de moslimgemeenschap, nadat er eeuwenlang een taboe heerste. De discussie rondom homoseksualiteit gaat dus niet zozeer om verschil van interpretatie, aangezien het verbod op homoseksualiteit een normatief idee is binnen Islam en vastgelegd is in de religieuze geschriften. Derhalve is het debat eerder ideologisch van aard. Islamitische concepten zouden moeten worden herzien, zodat ze passen bij de noden van de hedendaagse samenleving. Deze stellingname beperkt zich niet tot homoseksualiteit, maar gaat ook bijvoorbeeld over het stopzetten van buitenlandse financiering van moskeeën en het weren van ‘haatimams’ uit visumplichtige landen, met als doel om een Europese Islam te vormen. Onlangs pleitte de Franse premier Manuel Valls voor een ‘Franse Islam’ en het duurde niet lang voor zijn pleidooi gestalte kreeg. Een halal-supermarkt in een van de Parijse buitenwijken moest het ontgelden.
Deze werd door de lokale burgemeester verplicht om alcohol en varkensvlees te verkopen, anders zou sluiting volgen. En dit is precies waar de discussie over homoseksualiteit ook om gaat. Het gaat niet om respectvolle interactie van moslims met homoseksuelen in de samenleving, maar om liberale principes door de strot van de moslimgemeenschap duwen. Wijs je homoseksualiteit af? Dan ben je radicaal en een gevaar voor de samenleving. Echter heeft afkeuren van homoseksualiteit niets van doen met harmonieus samenleven. Wat namelijk wettelijk vereist is, is onderwerping aan het systeem en niet het geloof in haar waarden. Iemand wordt niet berecht vanwege de afwezigheid van geloof in het heersende systeem,maar eerder vanwege het gebrek aan onderwerping aan het systeem, ongeacht wat zijn religieuze/ideologische overtuiging is. Eisen van de moslim dat hij afstand neemt van zijn waarden is wat de Duits-Amerikaanse professor Carl J. Friedrich beschreef als een eigenschap van een totalitaire samenleving. Hierin wordt van een persoon verwacht dat hij het credo van de officiële staatsideologie overneemt, opdat zijn eigen identiteit wordt uitgewist.
Pleit je voor een nieuwe lezing van de heilige geschriften, waarbij wel plaats is voor homoseksualiteit? Dan ben je progressief en moedig. Het gebruik van verschillende denominaties (extreem, radicaal, orthodox, traditionalist, fundamentalist, modernist) zorgt er onder meer voor dat ‘modernisten’ een hart onder de riem wordt gestoken. Zij die stellen dat de Koran geen enkele seksuele geaardheid veroordeelt. Zelfs wanneer hun geluid marginaal is, theologisch onverantwoord is en niet kan rekenen op draagvlak vanuit de moslimgemeenschap, wordt dit ‘progressieve’ geluid gepromoot en gepresenteerd als de weg voorwaarts. Termen als mensenrechten en persoonlijke vrijheid worden als onomstreden gepresenteerd, terwijl ze gebaseerd zijn op een specifieke ideologische visie. De bepaling van wat moreel verantwoord of verwerpelijk is heeft te maken met zedenleer en dit is afhankelijk van de maatstaven die men hanteert, gebaseerd op de levensvisie die men heeft geadopteerd. Dit zou tevens het startpunt van de discussie moeten zijn: een debat over de intellectuele basis van verschillende ideologieën (Islam vs kapitalisme bijvoorbeeld) en de juistheid van de ideologieën. Het wordt namelijk weleens tijd om verder te komen dan de vraag: ‘keurt Islam homofilie goed?’ Het antwoord is steevast nee en toch blijft men deze vraag herhaaldelijk stellen. Enerzijds in de hoop dat moslims afstand nemen van hun standpunt en anderzijds om druk uit te oefenen: ‘als de heersende ideologie homofilie als juist beoordeelt, moet de moslim dit ook als juist beoordelen’. Deze paternalistische houding vormt de basis voor assimilatie en niet voor eerlijk debat. En deze houding vormt anno 2016 nog steeds de basis voor het Islamdebat. Wie zijn mond vol heeft van vooruitstrevendheid, pluriformiteit en diversiteit, en zelfs een evenement organiseert om dit te vieren, maar dit vervolgens slechts selectief toepast, is als degene die in een glazen huis woont. Het betaamt hem niet om met stenen te gooien (vanwege de kwetsbaarheid van zijn ideeën).
