De Boodschapper van Allah (saw) heeft gezegd: “De joden raakten verdeeld in 71 of 72 sekten (firqa), en de christenen raakten verdeeld in 71 of 72 sekten (firqa). En mijn Oemma zal zich opsplitsen in 73 sekten (firqa).” (Aboe Dawoed, At Tirmidhi, Al Haakim en Ahmed).
In een andere tekst zegt de Boodschapper van Allah (saw): “De mensen van de twee geschriften (joden en christenen) raakten verdeeld in 72 volkeren (millah). En deze Oemma zal verdeeld raken in 73 volkeren (millah). Allen zullen in het vuur zijn behalve één daarvan.” (Ahmed).
In Aboe Dawoed en Al Haakim is de overlevering als volgt: “72 zullen in het hellevuur verblijven en één zal in de hemel zijn: dat is de Djama’a (gemeenschap).” (Aboe Dawoed, Al Haakim).
Sommige geleerden zoals Asj Sjawkani en Al Kawthari stellen dat deze overleveringen dha’ief (zwak) zijn. Ibn Hazm zijn fout was weer dat hij zei dat deze hadith maud’oe (verzinnen) is. Volgens ons zijn deze beide meningen incorrect en moeten deze ahadieth wel degelijk serieus genomen worden.
Tegelijkertijd, echter, zien we het als zeer belangrijk dat de moslims hen juiste begrijpen. Want dat is niet altijd geval geweest. Want deze ahadieth is door sommige moslims gebruikt om andere moslims in diskrediet te brengen. Sommige moslims van de ene wetsschool zeiden bijvoorbeeld dat zij de sekte van het Paradijs zouden zijn en dat de moslims die één van de andere wetsscholen in Islam volgen in de Hel zouden zijn. Sommige soennitische moslims zeiden hetzelfde over de sji’itische moslims en sommige sji’itische moslims zeiden het over soennitische moslims. En tegenover zijn er sommige moslims onder degenen die de idsjtihaad van Mohammed bin ‘Abdoel Wahhab volgen die zeggen dat zij de sekte van het Paradijs zijn en dat al de moslims die een andere idsjtihaad volgen de Hel zullen betreden.
De opsplitsing in 73 firqa
Betreffende de eerste hadith, deze gebruikt het woord firqa. “De joden raakten verdeeld in 71 of 72 sekten (firqa), en de christenen raakten verdeeld in 71 of 72 sekten (firqa). En mijn Oemma zal zich opsplitsen in 73 sekten (firqa).” (Aboe Dawoed, At Tirmidhi, Al Haakim en Ahmed). In de Koran Allah (swt) gebruikt dit woord ook. Bijvoorbeeld:
‘‘De gelovigen zouden niet allemaal tezamen op pad moeten gaan, als een deel (firqa) van iedere expeditie achter zou blijven, kunnen zij zichzelf toeleggen op het bestuderen van het geloof, zodat ze diegenen die terugkeren naar hen kunnen onderwijzen, opdat ze in kennis zullen toenemen om zichzelf te beschermen tegen het kwade.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera At Tauba 9, vers 122)
En:
“Onder hen is een groep (firqa) die het boek verdraaien door wat ze zeggen. Als ze het lezen zul je denken dat het een deel van het boek is, maar het is geen deel van het boek. En ze zullen zeggen: ‘Dit is van Allah’ maar het komt niet van Allah. Zij zijn het die een leugen over Allah vertellen en ze zijn goed op de hoogte van wat ze doen.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Imraan 3, vers 78)
De hadith over de opsplitsing van de Oemma van Islam in 73 firqa gaat dus over een opsplitsing in groepen zoals de joden en christenen zich opsplitsten in firqa. De vraag wordt dan, hoe precies splitsten de joden en christenen zichzelf op in groepen?
Volgens Allah (swt) splitsten de joden en christenen zichzelf op in groepen door van mening te verschillen over de profeten (as) die tot hen kwamen:
“En wij gaven Moessa het boek en lieten hem opvolgen door boodschappers. En wij gaven Isa de zoon van Maryam de duidelijke tekenen en steunden hem met de heilige geest (Jibriel). Is het daarom dat als er een boodschapper tot jullie kwam, jullie je uit arrogantie afkeerden, en sommigen weer leugenaars noemden en anderen doodde?” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Baqara 2, vers 87)
En:
“En wij gaven Isa de zoon van Maryam de duidelijke tekenen. Maar ze waren het oneens, en sommigen geloofden het, en weer anderen waren ongelovig” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Baqara 2, vers 253)
Ze verschilden ook van mening over de openbaring die tot hen kwam:
“De mensen van het boek waren het niet oneens totdat , uit onderlinge jaloezie, later kennis tot hen was gekomen.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Imraan 3, vers 19)
En ze verschilden van mening omdat ze twijfel en vermoedens volgen:
“En de joden stellen dat de christenen zich nergens op baseren, en de christenen stellen dat de joden zich nergens op baseren, terwijl ze het boek lezen. Diegene die geen zekere kennis hadden deden alsof ze het hadden. Allah zal op de dag des oordeels berechten over hen, over datgene waarover zij het oneens waren.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Baqara 2, vers 113)
Dit maakt duidelijk dat de joden en christenen zichzelf opdeelden in firqa omdat ze meningsverschillen kregen over de fundamenten van hun geloof.
De verdeeldheid die genoemde hadieth verwerpt is dus niet de verdeeldheid over de details van de religie, de takken die afstammen van de stam van de boom zoals de wetgeving betreffende handelingen. Het is de verdeeldheid over zaken waarover eigenlijk geen verdeeldheid kan bestaan, zoals dat de Koran van Allah (swt) is, dat Profeet Mohammed (saw) de boodschapper van Allah (swt) is, dat er een Hemel en een Hel zullen zijn na de Dag van Wederopstanding, enzovoorts.
De hadieth gaat dus niet over de verschillen die bestaan tussen moslims die allen geloven in de Koran van Allah (swt) die is gebracht door Profeet Mohammed (saw) en waarin de wet uiteengezet wordt die de mens moet volgen, maar die deze Koran van Allah (swt) die is gebracht door Profeet Mohammed (saw) en waarin de wet uiteengezet wordt die de mens moet volgen soms verschillend begrijpen. En dit is hoe de soenni en de sji’i moslims van mening verschillen. En dit is hoe de wetsscholen van Islam van mening verschillen.
De hadieth gaat over het verschil tussen enerzijds de moslims die al deze kernelementen van Islam accepteren, en anderzijds de mensen die zeggen “wij zijn moslim” maar die tegelijkertijd bepaalde kernelementen van Islam ontkennen. Zoals de Ahmediyya die zeggen dat er na Profeet Mohammed (saw) nog een andere profeet is gekomen en volgens wie het vasten in Ramadaan niet volledige onthouding van eten en drinken inhoudt. Of zoals de Alawiyya volgens wie de engel Djibriel (as) de Openbaring van Allah (swt) naar de verkeerde persoon heeft gebracht omdat Allah (swt) ‘Ali had uitgekozen als Zijn Profeet en niet Mohammed (saw). Of zoals de Bahai volgens wie Seyyid ‘Ali Mohammed de Messias was die een nieuwe Sjari’a naar de mensen bracht en die daarom de Sjari’a van Islam verwerpen.
De opsplitsing in 73 millah
Betreffende de tweede hadith, deze gebruikt het woord millah. “De mensen van de twee geschriften (joden en christenen) raakten verdeeld in 72 volkeren (millah). En deze Oemma zal verdeeld raken in 73 volkeren (millah). Allen zullen in het vuur zijn behalve één daarvan.” (Ahmed). Bij hetzelfde onderwerp gebruikt Allah (swt) in de Koran ook het woord millah, en wel op op verschillende plaatsen:
“En zij zeggen: ‘Weest Joden of Christenen, dan zult gij worden geleid’. Zeg (hun): ‘Nee, maar (volg) millah van Ibrahiem, de monotheïst. Hij behoorde niet tot de afgodendienaren’.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Baqara 2, vers 135)
“Ik heb van de millah van het volk dat niet in Allah en in het Hiernamaals gelooft, afstand gedaan.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Joesoef 12, vers 37)
“En de Joden en de Christenen zullen u nooit welgezind zijn, tenzij gij hun millah belijdt.” (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Baqara 2, vers 120)
Hieruit blijkt dat millah in de context van de hadieth niet als “volk” begrepen moet worden volgens de letterlijke Arabische betekenis. Het kan ook niet als “religie” begrepen worden, want degenen die niet in Allah (swt) geloven hebben geen religie maar ze hebben volges Allah (swt) dus wel een millah. En het betekent ook niet “monotheïsme”, want zowel het jodendom als het christendom zijn monotheistisch en toch verwerpt Allah (swt) hen en hetgeen zij in geloven.
Het woord millah moet daarom begrepen worden als “pad” of “weg”. Het “pad” van Ibrahiem (as), de weg die hij (as) bewandelde in zijn (as) leven, was geloof in Allah, de Ene, en volkomen onderwerping aan hem. Het “pad” van de atheïsten is verwerping van Allah, de Ene, en arrogantie waardoor zij doen wat zij zelf willen. Het “pad” van de joden en christenen is het volgen van de verlangens, waardoor zij hun religie veranderen om te kunnen doen wat zij zelf willen.
Ook n deze hadith, derhalve, gaat de opsplitsing over mensen die zich afscheiden van de fundamenten van de religie, oftewel het pad van aanbidding van Allah (swt) als Enige God, volgens het voorbeeld gesteld door Zijn (swt) Profeet Mohammed (saw), in volledige onderwerping aan Hem (saw). En wederom, zowel de soenni als de sji’i moslims volgen dit pad en verschillen enkel van mening betreffende de betekenis van sommige openbaringsteksten. En al de wetsscholen van Islam volgen dit pad en verschillen enkel van mening betreffende de betekenis van sommige openbaringsteksten.
