Soedan stelt voor om gevechten te staken onder regionaal en internationaal toezicht
Op 22 december 2025 heeft de Soedanese premier Kamal Idris bij de VN-Veiligheidsraad in New York een voorstel ingediend om onder regionaal en internationaal toezicht een einde te maken aan de gevechten in zijn land.
Hij verklaarde dat het plan “de uitvoering van ontwapenings-, demobilisatie- en reïntegratieprogramma’s voor niet-veroordeelde strijders” omvat. Hij riep op tot “een Soedanees-Soedanese dialoog tijdens de overgangsperiode op basis van goed bestuur, waarbij de overgangsfase wordt afgesloten met algemene verkiezingen onder internationaal toezicht”.
Ondertussen zei Jeff Bartos, plaatsvervangend permanent vertegenwoordiger van de VS bij de Veiligheidsraad: “Onder leiding van president Trump heeft de Verenigde Staten, via minister van Buitenlandse Zaken Rubio, een plan gepresenteerd om de gevechten vóór het einde van het huidige kalenderjaar te beëindigen door middel van een humanitair bestand, waarbij de strijdende partijen in Soedan, het Soedanese leger en de Rapid Support Forces, worden opgeroepen om dit zonder voorwaarden te aanvaarden.”
Trump kondigde aan dat “de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman hem had gevraagd om in te grijpen om de kwestie van Soedan op te lossen.”
Abdul Fattah al-Burhan, hoofd van de Overgangsraad en aanvoerder van het Soedanese leger, bracht een bezoek aan Riyad en Caïro. Het Soedanese ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde dat “al-Burhan bevestigde bereid te zijn om samen te werken met Saoedi-Arabië, president Trump en zijn gezant voor Afrikaanse zaken, Massad Boulos, om een einde te maken aan de oorlog.”
De leider van het Soedanese regime, al-Burhan, en zijn tegenhanger die onderdanig is aan Amerika, bin Salman, vragen om internationale interventie in hun landen, waarmee ze hun onvermogen om de problemen op te lossen blootgeven. Ze zijn eraan gewend geraakt om zich tot Amerika te wenden om de problemen van hun landen op te lossen. Al-Burhan heeft zijn bereidheid aangekondigd om samen te werken met Amerika, de koloniale macht, en hij werkt inderdaad met Amerika samen en gehoorzaamt haar bevelen, net als bin Salman.
Opgemerkt moet worden dat het Amerika is dat deze oorlog heeft ontketend en ermee probeert Soedan te verdelen. Het is niet toegestaan om Amerika uit te nodigen om zich te mengen in de zaken van een islamitisch land, noch is het toegestaan om met Amerika samen te werken of haar plannen te accepteren, want dat alles betekent dat dit land wordt overgeleverd aan de vijand om ermee te doen wat het wil, wat wordt beschouwd als verraad aan Allah en de gelovigen.
Turks parlement keurt nota goed om aanwezigheid van Turkse troepen in Libië te verlengen
Op de avond van 22 december 2025 keurde het Turkse parlement een nota van de Turkse president Erdogan goed om de aanwezigheid van Turkse troepen in Libië met twee jaar te verlengen tot 2028, die hij op 19 december 2025 aan het parlement had voorgelegd. Hieruit blijkt dat de president degene is die beslist en dat het parlement slechts een façade is, zonder andere rol dan goedkeuring te verlenen aan wat de president namens het volk beslist, zoals een corrupte democratie voorschrijft.
In zijn nota zei Erdogan: “De inspanningen die Libië na de gebeurtenissen van februari 2011 heeft ondernomen om democratische instellingen op te bouwen, zijn tevergeefs geweest als gevolg van gewapende conflicten die hebben geleid tot het ontstaan van een gefragmenteerde besturingsstructuur in het land.” Turkije, Qatar en hun westerse bondgenoten hebben zich ingezet om de terugkeer van de islam in Libië na de val van Khadaffi te voorkomen en hebben gewerkt aan de totstandkoming van een westers koloniaal democratisch systeem. Met andere woorden, zij hebben Libië verhinderd zich te bevrijden van het juk van het westerse kolonialisme.
In de nota staat dat “de vorige internationaal erkende regering (de regering van Fayez al-Sarraj), heeft na de aanvallen in april 2019 op Tripoli met als doel haar omver te werpen, in december 2019 om steun van Turkije heeft verzocht, en dat Turkije, overeenkomstig artikel 92 van de grondwet, op 2 januari 2020 zijn troepen heeft gestuurd, met een laatste verlenging tot 30 november 2023.” De interventie en steun van Turkije aan Fayez al-Sarraj leidde tot zijn aftreden nadat Turkije zijn verzoek om hulp bij het verdrijven van de met de Verenigde Staten gelieerde troepen van Haftar uit het oosten van Libië had afgewezen. Om deze reden hield Turkije Haftar in controle over het oosten totdat Amerikaanse agenten konden worden geconcentreerd en Britse agenten in Tripoli, zoals Fayez al-Sarraj, konden worden omvergeworpen of veranderd in agenten zoals Haftar en anderen.
Erdogan verklaarde dat “Turkije de besluiten van de VN-Veiligheidsraad en de bevordering van politieke dialoog en eerlijke verkiezingen in Libië ondersteunt”. Dit geeft aan dat Turkije de beslissingen uitvoert van de grote koloniale mogendheden, onder leiding van de Verenigde Staten, die het lot van islamitische landen, waaronder Libië, bepalen. Deze beslissingen bevestigen de koloniale verdeling van islamitische landen en verhinderen hun eenheid en bevrijding van het juk van het kolonialisme, en de vestiging van islamitisch heerschappij in deze landen, zoals het geval was in het Ottomaanse Rijk.
Algerije stelt kolonialisme strafbaar terwijl Algerije zelf onder het gezag van kolonialisme gebukt gaat
Op 24 december 2025 stemde de Algerijnse Volksvergadering over een wet die het Franse kolonialisme in Algerije tussen 1830 en 1962 strafbaar stelt, het omschrijft als een “staatsmisdaad” en eist dat Frankrijk “formeel excuses aanbiedt voor haar koloniale verleden”, waarin miljoenen Algerijnse moslims werden vermoord. Het eiste ook dat Frankrijk “juridische verantwoordelijkheid neemt voor haar koloniale verleden in Algerije en de tragedies die het heeft veroorzaakt”. De wet somt “misdaden van het Franse kolonialisme op die niet onder de verjaring vallen, waaronder buitengerechtelijke executies, martelingen, verkrachtingen, kernproeven en systematische plundering van rijkdommen”. Frankrijk voerde ongeveer 17 kernproeven uit op verschillende locaties in de Algerijnse woestijn, waarbij tienduizenden doden, zieken of gehandicapten vielen.
Hoewel Algerije zich heeft ontdaan van het directe Franse militaire kolonialisme, is het niet verlost van het westerse intellectuele, politieke en economische kolonialisme: zijn ideeën zijn nationalistisch en patriottisch, zijn politieke systeem is een democratische republiek gebaseerd op een uit het Westen geïmporteerde grondwet, en zijn beleid is verbonden met het Westen, met zijn huidige leiders die loyaal zijn aan Groot-Brittannië. Anderen zijn loyaal aan Frankrijk en de economie van de staat is gebaseerd op het kapitalistische systeem. Zelfs de wet die het Franse kolonialisme strafbaar stelde, was gericht op nationalisme, en alle afgevaardigden droegen de nationale vlag.
Ze maakten geen enkele melding van de islam, noch hesen ze de vlag van de islam, de vlag van de Boodschapper van Allah, vrede zij met hem.
Opgemerkt moet worden dat de staat niet is gesticht op het islamitische geloof dat door het Algerijnse volk wordt aangehangen, noch heeft het een grondwet opgesteld die op dit geloof is gebaseerd, waarvan de artikelen zijn ontleend uit de Koran en de Sunnah. Daarom is het de plicht van het moslimvolk van Algerije om deze staat te stichten, zodat het land werkelijk bevrijd kan worden en een lichtpunt kan worden voor het rechtvaardige islamitische kalifaat dat alle moslims in één staat zal verenigen.