Meningsverschillen in Islam, zijn zo oud als Islam zelf. Teksten in de Koran en de Soennah die geen eenduidige betekenis hebben en dus meerdere betekenissen dragen, zijn voor interpretatie vatbaar. Hiervan getuigt de lange traditie van geleerden, uit verschillende wetscholen en stromingen, die duizenden boeken hebben geschreven, waar zij middels legitieme bewijsvoering de Bedoeling van Allah swt in niet-eenduidig teksten, probeerden te begrijpen en te achterhalen. Om vervolgens het Oordeel van Allah swt over een bepaalde kwestie uit te spreken, met de wetenschap dat zij het met grote zekerheid bij het rechte eind hadden en dat de ander, met een ander oordeel, het verkeerd heeft. Maar ook andersom, namelijk dat er altijd een mogelijkheid bestaat dat zij ernaast zitten en dat de ander het bij het rechte eind heeft.
Het is overgeleverd door Amr ibn oel Aas (ra), dat de Profeet (saw) zei: “Wanneer een haakim (rechter/geleerde) oordeelt, idjtihaad verricht en een correct oordeel velt, dan ontvangt hij 2 beloningen en wanneer hij oordeelt, idjtihaad verricht en een onjuist oordeel velt, dan krijgt hij 1 beloning. (Boecharie en Moeslim)
Dit is de basis en het vetrekpunt van de geleerden, waardoor een respectvolle en constructieve manier van omgang, behouden kon en kan worden tussen de moslims met verschillende meningen. De voorwaarde echter, zoals hierboven benoemd, is dat de teksten geen eenduidige betekenis dragen.
Een aantal voorbeelden van meningsverschillen zijn bijvoorbeeld; de annulering of geldigheid van de kleine wassing, wanneer men bloedt of wanneer men iemand aanraakt van het andere geslacht, of bepaalde details in het gebed en of het pachten van landbouwgrond wel of niet toegestaan is. Maar ook het oordeel over nieuwere kwesties, zoals het Goddelijk oordeel over kunstmatige inseminatie, donorschap etc.
Dit komt omdat er geen eenduidige teksten voorhanden zijn, die het definitief verbieden of goedkeuren.
Om het Oordeel te achterhalen, start de geleerde dus een grondig onderzoek om de realiteit van de kwestie te doorgronden en te begrijpen, waarna hij de daaraan gerelateerde gedetailleerde bewijzen uit de Koran en de Soennah kan extraheren, om het vervolgens toe te passen in de realiteit. Dit intensieve proces heet idjtihaad.
Echter kent Islam daarentegen ook teksten die niet voor interpretatie vatbaar zijn en die wel een definitieve betekenis dragen. Dit soort teksten hebben een eenduidig betekenis en laten geen ruimte voor eventuele andere meningen. Om er een aantal op te noemen; de teksten die bijvoorbeeld gaan over het bestaan van Engelen, het bestaan van het Hiernamaals, de verplichting van het gebed, maar ook dat Allah swt Al-Hakim (De Wetgever) is en dat alle systemen buiten Islam verboden zijn verklaard voor de moslims, om erin te geloven en hiertoe op te roepen. En dat alle geschillen van de moslims, opgelost dienen te worden met de Koran en de Soennah (en waar deze twee bronnen naar verwijzen, zoals de consensus van de metgezellen en Sjar’ie analogie, ook wel qiyaas genoemd).
De vraag is nu, met de huidige realiteit van de moslims in Nederland, of deelname aan een seculier politiek systeem, onder de eerste of de tweede categorie valt? Met andere woorden, mag je oproepen tot een systeem dat het wetgevende gezag van Allah swt niet erkent en de mens als enige wetgever ziet?
Of mensen er voordeel in zien of niet, de teksten die te maken hebben met het oproepen tot deelname aan een systeem buiten Islam, zijn eenduidig en definitief.
Een aantal verzen die hierover gaan:
“Ken jij niet degenen, die beweren dat zij geloven in hetgeen u is geopenbaard en hetgeen voor u is geopenbaard? Zij wensen recht te zoeken bij Taghoet (o.a. mensen en systemen buiten Islam) terwijl het hun was geboden, dezen te verwerpen. En Satan wenst hen ver van het rechte pad te doen afdwalen.” (VBK soera An Nisaa 4, aya 60)
“En wie niet oordeel vellen volgens wat Allah heeft neergezonden, dat zijn de ongelovigen.” (VBK soera Al Maa’ida 5, aya 44)
“En oordeel tussen hen volgens wat Allah heeft neergezonden en volg hun neigingen niet en wees voor hen op je hoede dat zij je niet weglokken van een deel wat Allah tot jou heeft neergezonden.” (VBK soera Al Maa’ida 5, aya 49)
“Maar nee, bij jouw Heer, zij geloven pas [echt] als zij jou tot Rechter maken over wat bij hen omstreden is (..)” (VBK soera An Nisaa 4, aya 65)
Dit vers toont aan dat het niet enkel voldoende is om te regeren volgens de wetten van Allah (swt), maar eist bovendien volledige onderwerping, zonder dat er innerlijk enige twijfel resteert.
“Het oordeel komt alleen Allah toe. Hij beveelt dat jullie alleen Hem dienen. Dat is de juiste godsdienst, maar de meeste mensen weten het niet.” (VBK soera Joesoef 12, aya 40)
Dit zijn eenduidige teksten, die definitief de Soevereiniteit (Allerhoogste Wetgever) aan Allah swt toeschrijven. Daarnaast is deze kwestie een geloofsartikel dat iedere moslim in dient te geloven. Het verwerpen ervan is daarom zonder enige twijfel ongeloof en ertoe oproepen en eraan deelnemen is verboden.
Kortom; het oproepen en deelnemen, door te stemmen in een seculier systeem, dat de wetgevende macht aan de mens toekent, conflicteert met eenduidige en definitieve teksten uit de Koran en de Soennah. Daarom zijn de moderne “fatawa” die het toestaan geen legitieme Islamitische meningen, die het resultaat zijn van een idjtihaad. Het valt ook niet onder het kopje legale “meningsverschillen,” net zomin het reduceren van het vijf dagelijkse gebed niet zou vallen onder meningsverschil of idjtihaad!
Ook niet onder de noemer “maslaha” (belang). Welk belang voor de moslims wil men realiseren, als men hiervoor eerst de relatie met Allah swt op het spel zet, door een verboden handeling te verrichten. Er is namelijk geen groter belang voor de moslims, dan zich te houden aan de Religie van Allah swt, in zowel het gebed als in het opkomen voor de moslimbelangen en alle andere zaken, op toegestane wijze.
Het werkelijk opkomen voor de moslimgemeenschap, is niet door een keer in de zoveel tijd te stemmen en compromissen te sluiten met je religie, maar door iedere dag met een rechte rug, politiek actief te zijn op ‘grassroots level’, om onze belangen te behartigen en de Tevredenheid van Allah swt, met Zijn Wil te verkrijgen.
